دانلود آهنگ که پشت ابر نمانده‌ای و نمی‌‌مانی و نخواهی ماند و نامای خواه محسن نامجو
شنبه - 5 نوامبر 2022
با ما باشید با ♚ دانلود اهنگ با که پشت ابر نمانده‌ای و نمی‌‌مانی و نخواهی ماند و نامای خواه راز عاشقانه ای دارم با صدای محسن نامجو به همراه تکست و بهترین کیفیت ♪
Download Old Music BY : MHSN NAMJV | KH PSHT ABR NMANDHAY V NMYMANY V NKHVAHY MAND V NAMAY KHVAH With Text And 2 Quality 320 And 128 On raahmusic.ir
تمام این شعر 🎷♚
که سه واژه‌اش را هنوز بیشتر نسروده ام(ترانه از سایت )
قبل از این نسروده ام 🎷♚
می‌خواهد بگوید که هوا برای زندگی کافی نیست
و نور نیز لازم 🎷♚
و این می‌رساند
که اگر رسانا باشد شعر 🎷♚
آنکه می‌‌سراید میتواند مرده باشد
و میتواند کور 🎷♚
و این می‌رساند
که آنکه می‌رساند 🎷♚
عاشق است
که کور میتواند باشد مرده 🎷♚
پس هوا را از او بگیر
خنده‌ات را نه 🎷♚
هوا را از او بگیر
گریه‌ات را نه 🎷♚
که موی گندیدهٔ به چشم نامدت هم
مزاد بر مصرف من است 🎷♚
من همان هشتاد برگه برجسته یک خطم
و تو زیبا نفس ناسلامت معنی هم اکنون 🎷♚
اصلا تو خورشیدی
از این شعر تکراری تر ممکن است؟ 🎷♚
اصلا تو شراره ای
نه! 🎷♚
همان خورشیدی
که پشت ابر نمانده‌ای و نمی‌‌مانی و نخواهی ماند و نامای خواه 🎷♚
سی‌‌ها سال می‌گذرد که بتوانم تشدید بر سلامتم بگذارم
اگر تو بخواهی 🎷♚
و تو! اآی تو! ناسلمت کرده مرا و سلامت می‌کنم
هوا را از من بگیر 🎷♚
خنده‌ات را نه
هوا را فضا از من بگیر 🎷♚
غذا را و فضا و غذا را از من بگیر
که حظّ‌ها را از من بگیر 🎷♚
خنده‌ات را نه
نور را از من بگیر 🎷♚
شعله ات را نه
وفا را از من بگیر 🎷♚
گریه ات را نه
حالا لختم و پختم از دستت دیگر 🎷♚
مرده‌ام فکر کنم
اما… خنده‌ات را نه 🎷♚
بعید است زنده باشم
مرده ام 🎷♚
سعید است دستی که پاره می‌کند
سعید است… امامیست 🎷♚
سعید امامیست
من قتلهای اخیر زنجیرهٔ توام 🎷♚
من همجیرهٔ تو
این جیر را شیره را از من بگیر 🎷♚
باغ پر خنده‌ات را نه
کشته اند مرا لبانت و دندانانت 🎷♚
و همهٔ آن رسوها بر جنت
که خنده‌ات را نه 🎷♚
کشته‌ام و جسدم در جای پنهان است
تویی که میشناسمت ای آینه بردار 🎷♚
ای سردار عین
ای نظر میکنی بر آینه 🎷♚
چون نظر کردی بر آینه جسدم بر تو پنهان است
لابه روبیده است بر کفنم 🎷♚
کشته‌ام و زیر لالهٔ گوشت انداختم
لالهٔ گوشت 🎷♚
همان هالهٔ لالهٔ گوشت که ابتدا آغاز تمام جهان بود
جهان را از من بگیر 🎷♚
امان را خزان را باد رزان را
ای باد وزند از اوج 🎷♚
پرتابم کن که بیفتد این شاعر
تمام این شعر‌ها را سروده 🎷♚
که بیفتد مرد مردهٔ زیر لاله
سی‌‌ها سال چهل‌ها سال می‌گذرد 🎷♚
که آن زیر پنهان است این شاعر
هوا را از او بگیر 🎷♚
هوای وزنده
بعد وزنده را از من که خودمم هم یک شعر تکراری میسرایم 🎷♚
من که ریشه ام
هشتاد برگه برجسته یک خط، دختر و دها خط هم که بسرایم 🎷♚
آزاد نمی‌شود عشقم
عشق یعنی مغز بیست هزار تخمهٔ آفتاب گردان را میانه قوطی کبریت ریختن 🎷♚
عشق یعنی از یک دگر آویختن
وقتی تمام جهان در راه است و به دست و رهاست 🎷♚
رها را از من بگیر
خنده ات را نه 🎷♚
خطا را از من بگیر
گریه ات را نه 🎷♚
وفا را صفا را نگاه را نه
زود 🎷♚
نگاه را… نگاه را… نه
زود 🎷♚
آرا نه
زود 🎷♚
آرا زود
آرا زود 🎷♚
تمام این شعر قبل از آنکه بسرایمش
می‌خواست همین را بگوید 🎷♚
🎷♚
تمام این شعر 🎷♚
که سه واژه‌اش را هنوز بیشتر نسروده ام(ترانه از سایت )
قبل از این نسروده ام 🎷♚
می‌خواهد بگوید که هوا برای زندگی کافی نیست
و نور نیز لازم 🎷♚
و این می‌رساند
که اگر رسانا باشد شعر 🎷♚
آنکه می‌‌سراید میتواند مرده باشد
و میتواند کور 🎷♚
و این می‌رساند
که آنکه می‌رساند 🎷♚
عاشق است
که کور میتواند باشد مرده 🎷♚
پس هوا را از او بگیر
خنده‌ات را نه 🎷♚
هوا را از او بگیر
گریه‌ات را نه 🎷♚
که موی گندیدهٔ به چشم نامدت هم
مزاد بر مصرف من است 🎷♚
من همان هشتاد برگه برجسته یک خطم
و تو زیبا نفس ناسلامت معنی هم اکنون 🎷♚
اصلا تو خورشیدی
از این شعر تکراری تر ممکن است؟ 🎷♚
اصلا تو شراره ای
نه! 🎷♚
همان خورشیدی
که پشت ابر نمانده‌ای و نمی‌‌مانی و نخواهی ماند و نامای خواه 🎷♚
سی‌‌ها سال می‌گذرد که بتوانم تشدید بر سلامتم بگذارم
اگر تو بخواهی 🎷♚
و تو! اآی تو! ناسلمت کرده مرا و سلامت می‌کنم
هوا را از من بگیر 🎷♚
خنده‌ات را نه
هوا را فضا از من بگیر 🎷♚
غذا را و فضا و غذا را از من بگیر
که حظّ‌ها را از من بگیر 🎷♚
خنده‌ات را نه
نور را از من بگیر 🎷♚
شعله ات را نه
وفا را از من بگیر 🎷♚
گریه ات را نه
حالا لختم و پختم از دستت دیگر 🎷♚
مرده‌ام فکر کنم
اما… خنده‌ات را نه 🎷♚
بعید است زنده باشم
مرده ام 🎷♚
سعید است دستی که پاره می‌کند
سعید است… امامیست 🎷♚
سعید امامیست
من قتلهای اخیر زنجیرهٔ توام 🎷♚
من همجیرهٔ تو
این جیر را شیره را از من بگیر 🎷♚
باغ پر خنده‌ات را نه
کشته اند مرا لبانت و دندانانت 🎷♚
و همهٔ آن رسوها بر جنت
که خنده‌ات را نه 🎷♚
کشته‌ام و جسدم در جای پنهان است
تویی که میشناسمت ای آینه بردار 🎷♚
ای سردار عین
ای نظر میکنی بر آینه 🎷♚
چون نظر کردی بر آینه جسدم بر تو پنهان است
لابه روبیده است بر کفنم 🎷♚
کشته‌ام و زیر لالهٔ گوشت انداختم
لالهٔ گوشت 🎷♚
همان هالهٔ لالهٔ گوشت که ابتدا آغاز تمام جهان بود
جهان را از من بگیر 🎷♚
امان را خزان را باد رزان را
ای باد وزند از اوج 🎷♚
پرتابم کن که بیفتد این شاعر
تمام این شعر‌ها را سروده 🎷♚
که بیفتد مرد مردهٔ زیر لاله
سی‌‌ها سال چهل‌ها سال می‌گذرد 🎷♚
که آن زیر پنهان است این شاعر
هوا را از او بگیر 🎷♚
هوای وزنده
بعد وزنده را از من که خودمم هم یک شعر تکراری میسرایم 🎷♚
من که ریشه ام
هشتاد برگه برجسته یک خط، دختر و دها خط هم که بسرایم 🎷♚
آزاد نمی‌شود عشقم
عشق یعنی مغز بیست هزار تخمهٔ آفتاب گردان را میانه قوطی کبریت ریختن 🎷♚
عشق یعنی از یک دگر آویختن
وقتی تمام جهان در راه است و به دست و رهاست 🎷♚
رها را از من بگیر
خنده ات را نه 🎷♚
خطا را از من بگیر
گریه ات را نه 🎷♚
وفا را صفا را نگاه را نه
زود 🎷♚
نگاه را… نگاه را… نه
زود 🎷♚
آرا نه
زود 🎷♚
آرا زود
آرا زود 🎷♚
تمام این شعر قبل از آنکه بسرایمش
می‌خواست همین را بگوید 🎷♚
🎷♚
